تقدیم سبز نگاهت شعر زلالی که دارم

دور از تو می‌رانم آرام سمت زوالی که دارم

گم می‌شوم تشنه تشنه در خشکسالی که دارم

می‌گویم امشب می‌آیی یا لااقل صبح فردا

سر می‌کنم زندگی را با احتمالی که دارم

قد می‌کشد لحظه لحظه در باغ احساس من مرگ

پر می‌شود سایه سایه حجم خیالی که دارم

حتی اگر خوابهایم پر گردد از روح پرواز

همسایه با زخم سرخی‌ست رؤیای بامی که دارم

این روح عاشق مبادا آتشفشانی شود باز

هفت آسمان می‌گدازد در اشتعالی که دارم

کی می‌وزد بر نگاهم یک پاسخ از سمت چشمت

تلواسه زد در گلویم بغض سوالی که دارم

بر من بنوشان همین شب دریاچه راز خود را

تقدیم سبز نگاهت شعر زلالی که دارم

سعیده شاکری