بازآ که تویی ایدوست،آغـازم و پـایـانم

پیمان

با مژده ی وصلِ تو ، آزاده به زندانم

ازجامِ میِ عشقت ، یک جـرعه بنوشانم

غم ازتووشادی هم ، دردازتوودرمانم

ازبیـم وامیـدِ عشق ، می گریم و خنـدانم

از گنجِ وجودِ تو، درویشم و سلطـانم

هر دم زِ غـمِ هجرت ، آرامم و طـوفانم

در خاطرِ پُر مهرت ، پیـدایم و پنهـانم

چون آتشِ زیرِخاک، خاموشم وسوزانم

گر یک نفسم باقیست ،من برسرِپیمانم

بازآ که تویی ایدوست،آغـازم و پـایـانم

نسیم سحر ( زرناز )

بی حضورت لحظه ها درغصه و در غم گذشت

بی حضورت لحظه ها درغصه و در غم گذشت

جمعه ام در سوز و در اندوه و در ماتم گذشت

هم سکوتِ سرد و هم کابوس و هم هذیان و تب

دور باد از جانِ تو دردی که بر جانم گذشت

نسیم سحر (زرناز)

هردلی زخمیِ کاری ست، ولی زخمِ تو کاریست بیا

هر کسی درپیِ یاری ست، جهان در پیِ یاریست بیا

هردلی زخمیِ کاری ست، ولی زخمِ تو کاریست بیا

بر رُخِ ماهِ تو خالی ست، ببین جای تو خالیست بیا

مِهر هم رفته زِ تقویم، ولی مِهرِ تو باقیست بیا

نسیم سحر(زرناز)

عشق را، آغــازِبــی پـایـان خوش است

مغلوبِ عشق

عاشقی، در پرده ی پنهان خوش است

ما، بعد ازغمِ هجران خوش است

زخمـــه ای دیگر بــزن بـر زخمِ دل

عشقبازان را ، چنین تـاوان خوش است

سعی و همت ، در مصــافِ زنـدگی

گر بُوَد، دشوار و گر آسان خوش است

شــوقِ تــو آتش زد ه، بــر سینــه ام

سینه را ، این آ تشِ سوزان خوش است

گـــر تــو درمـان می کنی ، دردِ مرا

درد اگر باشد دوصد چندان خوش است

عشق ، چــون طـوفان فنـایت می کند

غـرق گشتن، دردلِ طـوفـان خوش است

حل شدن درعشق، کاری مشکل است

گرکه باشی مردِ این میدان، خوش است

عــاقبت زرناز شــد ، مغلوبِ عشـق

عشق را، آغــازِبــی پـایـان خوش است

نسیم سحر ( زرناز)

ز هجـرت قـامـتم ای گل خمیـده

جــدایی لشکری از غــم کشیـده
دگر از درد جـان بر لب رسیـده
روان چون رود گشته آبِ دیــده
ز هجـرت قـامـتم ای گل خمیـده

نسیـــم سحــــر زرناز

آتـش ِظلـم و ستــم، پـس کـی گلـستـان میشود؟

دل به دریا میزنم

 

دل به دریا می زنم ، دریا خروشان میشود

 

اشک درچشمان من،چون چشمه جوشان میشود

 

در میان ِ سینه ام دردیست، درمانش تـویی

 

انتظار ِمـا  ،  کـدامـیـن جمـعـه  پـایـان میشود ؟

 

ای بهـارانه ترین فصلِ ِ خـدا ، آه ای خلیل

 

آتـش ِظلـم و ستــم، پـس کـی گلـستـان میشود؟

 

ای منوّر، نور، نیّر ، ای تو نـورانی ترین

 

از صفــای مقـدمـت ، شـب نـور باران میشود

 

اشتیـاق و انتـظار و درد بـا هـم ، در نبـرد

 

عاقبـت ازلـطـفِ حـق ،هرسخت آسـان میشود

 

خار هم گل می شود  در سایه سار ِ رحمتت

 

گل شـود خنـدان و بلبل هـم، غزلخوان میشود

 

کـاش  در نیمـه شـبِ شعبـان برآیی  آفتـاب

 

چـون بیایی هـرزمان ، کـافـر مسلـمان میشود

 

در کـویـر ِخشک می سوزم، نـدارم سایبان

 

دردِ ایـن بی سـایـه بـانی نـیـز درمـان میشود

 

گـر بیـایی مـاه ِ مـن از پشـتِ ابـر ِانتـظار،

 

این سر ِ، سردر گریبـان نیـز سـامـان میشود

 

ای مجیب وای نجیب وای حبیب وای طبیب

 

چـهـره بگشـایی اگـر، زرناز  خـنـدان میشود

 

 

نسیم سحر(زرناز )

در حسرتِ دیدار ِ تو عمرم به سر آمد

بنمای رخ

 

از وصل بگو، غرق ِ صفایم بکن ای دوست

 

از مهر بگو، مستِ ولایم بکن ای دوست

 

زندانی و دربندِ هوی و هوسم من

 

در بندِ خود از خویش رهایم بکن ای دوست

 

انگشت نما هم شوم از عشق ِتو غم نیست

 

رسواتر از این حال و هوایم بکن ای دوست

 

با یادِ تو آرام شود این دلِ بی تاب

 

آسودگی و صبر عطایم بکن ای دوست

 

ای شمع ِ رُخت ، گوهر ِ تابنده ی گیتی

 

بنمای رخ و کامروایم بکن ای دوست

 

درمانده و بیچاره شدم از غم ِهجران

 

زین درد رها ،بهر ِخدایم بکن ای دوست

 

در حسرتِ دیدار ِ تو عمرم به سر آمد

 

در سایه ی این عشق فنایم بکن ای دوست

 

عمریست که زرناز دعا بر فرجت خواند

 

بازآی و تو اینبار دعایم بکن ای دوست

 

نسیم سحر ( زرناز )

تـو بـه دادِ امّـتِ زهـرا برس

 

فخر ِزنان ِعالم...

 

فاطمه جان ِ نبی ِ خـاتم است

 

فاطمه فخر ِزنانِ عالم است

 

فاطمه  دختِ نبوّت ، مصطفی

 

همسر ِ شاهِ ولایت ، مرتضی

 

فاطمه الگوی حُسن و رحمت است

 

اُسوه ی صبر و وقار و همّت است

 

فاطمه هرگز تمنّایی نداشت

 

از علی هرگز تقاضایی نداشت

 

فاطمه دنباله ی نسل ِ پدر

 

بحر ِعصمت را چو او نبوَد گهر

 

فاطمه امّ ِ ابیهای رسول

 

پاره ی قلب پدر باشد بتول

 

فاطمه زهرای حیدر بود و بس

 

فاطمه دخـتِ  پیمبـر بود و بس

 

فاطمه پهلو شکسته، غرقِ خون

 

وصفِ شأنش از توان ِمن ، فزون

 

دشمنت زد بر تو سیلی، فاطمه

 

روی ماهت گشت نیلی ،فاطمه

 

آسمان نالان ز ِ دردِ فاطمه

 

کوه حیران، از نبردِ فاطمه

 

عاقبت ،مرگِ گل ِ یاس ِکبود

 

شیعه را جز سوگ و جز ماتم نبود

 

مرتضی بر جسم ِاو غسّال شد

 

زین سبب ،خون دردلِ اطفال شد

 

گنج بوده،جسم ِپاک و اطهرش

 

کرد پنهان،گنجِ خود را همسرش

 

کاش گردم ، خاکِ پای فاطمه

 

هسـتی ام گردد فــدای فاطمه

 

ای خداونـدِ بـزرگ و داد رس

 

تـو  بـه دادِ امّـتِ زهـرا برس

 

مهدی،ای امّیدِ این خیل ِعظیم

 

کی به دیـدار ِتو نایل می شویم

 

نسیم سحر( زرناز )

تویی مرهم ، تویی دارو کجایی؟

تو ای صـبر و قرار ِ من کجایی؟

 

عـزیـز و گل عـذار ِمن ، کجایی؟

 

زمین و باغ و بستان سبز گشته

 

تـویـی امـا بـهــار ِمـن ، کجایی؟

 

الا ای نـرگـس ِ جــادو  کجــایی؟

 

توای خوشبوترازشب بو کجایی؟

 

بـه زخمی کـه دل ِ عشـاق دارد ،

 

تویی مرهم ، تویی دارو  کجایی؟

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

شـبِ مـن بـا خیـالـت آفتـابی ست

شـبِ مـن بـا خیـالـت آفتـابی ست

 

دل از شـوق ِوصـالت آفتابی ست

 

بیـا، ای نـور ِچـشمـان ِ دو عـالم

 

که خورشید از جمالت آفتابی ست

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

بهـار ِمـا ، گـلِ نـرگـس تــویـی و مـی آیی

 

بهار ، موسم ِ احساس و عشق و شیدایی

 

بهار ، فصـل ِ گـل و سبـزه اسـت و زیـبـایی

 

امیـد ، هـاتـف ِغـیـبـی بـه مـا دهــد مـژده

 

بهـار ِمـا ، گـلِ نـرگـس  تــویـی و مـی آیی

 

فـدا کنـم بـه قـدومـت ، تمـام ِ هستی ِخـود

 

تــوئـی  ولــی ِ خــــدا ، ای مـهِ  اهــورایــی

 

یقینـم آمــدن ِتــوسـت ای یـگانـه ی دهــر

 

همیـن بـس اسـت مـرا ، تـا کـنـم شکیبـایی

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

بی تو غم در رگهایم و خون از دیدگانم جاریست

قفس بی قناری

 

سلام گل نرگس

بی تو غم در رگهایم و خون از دیدگانم جاریست

چون قناری در قفس به شوق ِآمدنت نغمه سر میدهم

زیرا میدانم روزی همه ی اسیران را آزاد خواهی کرد

امیدت اگر نباشد ، دلم بی رویای پرواز خواهد مُرد...



نسیم سحر ( زرناز )

من از نگاهِ پنجره ، به انتظار مانده ام

 

 

به صد امید تار را ، زنم به پودِ زندگی

 

ز ِشوق پنجه میکشم به چنگ وعودِ زندگی

 

کنون که نقش ِنرگست کشم به فرش ِعاشقی

 

از این افق چه جان فزا ، بُوَد عمودِ زندگی

 

تو ای شکوهِ عاشقی ، تو ای نمادِ روشنی

 

به جمع ِخیل ِعاشقان ، تویی نمود ِ زندگی

 

غزل غزل برای تو ، سروده ام من از بهار

 

تو آفتابِ مطلقی ، تویی وجود ِزندگی

 

من از نگاهِ پنجره ، به انتظار مانده ام

 

که دستِ تو خطی کشد،به این رکودِ زندگی

 

به شور ِانتظار ِتو،شدم ز شوق نغمه خوان

 

دگر رها شده دلم ، ز آه و دود ِ زندگی

 

کرانه ی امیدِ تو  ، مرا به اوج می برد

 

فراز ِآرزو تویی، در این فرودِ زندگی

 

عطش عطش خیالِ تو،چه تشنه میکند مرا

 

بیا که جاری ام کنی، به سانِ رودِ زندگی

 

اگر بشارتی رسد ، ز انتظار ِسبز ِتو

 

دوباره کفر می نهد، سر ِ سجودِ زندگی

 

سپیده و ستاره ها در آسمانِ دستِ توست

 

رهایشان بکن در این ، شبِ کبودِ زندگی

 

نزول کن از آسمان ، تو ای امیدِ بیکران

 

بیا که پر دهی به ما ، تو ای صعودِ زندگی

 

طلـوع ِصبح ِروشنی ، بیا زِقلبِ آسمان،

 

شبِ سیاه را ببر ، بخوان سرودِ زندگی

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

بی حضورت زندگی ، بیهودگیست

دردِ انتظار

 

عشق گاهی،طعم ِ دوری میدهد

 

فاصـله ، درس ِ صــــبوری میدهد

 

دوری ات ، یکـــباره پیـــــرم میکند

 

دردِ هجران ، بی شکیبم می کند

 

بـودنت معنـای نابِ عاشقی ست

 

بی حضورت زندگی ، بیهودگیست

 

عاشقی ، حُسن ِکمالِ زندگیست

 

عاشقی، برعاشقان زیبندگی ست

 

تو درختِ استــوار و مــن چـــو برگ

 

بی حضورت میشوم راضی به مرگ

 

تــرکِ تو ، یعنی قبــول ِمــرگِ من

 

انتــــهای قصّـــه ی صــدبرگِ من

 

گرنیــائی ، محــــرم اســــرار من

 

بی مخــاطب می شود اشعار ِمن

  

نسیم سحر (زرناز )

کدامین جمعه طلوع خواهی کرد؟

کدامین جمعه

 

کبوتر ِدلم هرصبح ِجمعه از شوق ِظهورت به پرواز درمی آید

 

وغروب دلشکسته و ناامید به آشیانه بازمیگردد

 

کدامین جمعه طلوع خواهی کرد؟

 

 

نسیم سحر( زرناز )

که آتش ِ هجران ، شعله ور ترم میسازد

هیمه ی افروخته

 

همچون هیمه ی افروخته ای هستم

 

که آتش ِ هجران ، شعله ور ترم میسازد

 

و من ، عمریست که در این آتش می سوزم

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

در میان ِ سینه ام دردیست، درمانش تـویی

دل به دریا میزنم

 

دل به دریا می زنم ، دریا خروشان میشود

 

اشک درچشمان من،چون چشمه جوشان میشود

 

در میان ِ سینه ام دردیست، درمانش تـویی

 

انتظار ِمـا  ،  کـدامـیـن جمـعـه  پـایـان میشود ؟

 

ای بهـارانه ترین فصلِ ِ خـدا ، آه ای خلیل

 

آتـش ِظلـم و ستــم، پـس کـی گلـستـان میشود؟

 

ای منوّر، نور، نیّر ، ای تو نـورانی ترین

 

از صفــای مقـدمـت ، شـب نـور باران میشود

 

اشتیـاق و انتـظار و درد بـا هـم ، در نبـرد

 

عاقبـت ازلـطـفِ حـق ،هرسخت آسـان میشود

 

خار هم گل می شود  در سایه سار ِ رحمتت

 

گل شـود خنـدان و بلبل هـم، غزلخوان میشود

 

کـاش  در نیمـه شـبِ شعبـان برآیی  آفتـاب

 

چـون بیایی هـرزمان ، کـافـر مسلـمان میشود

 

در کـویـر ِخشک می سوزم، نـدارم سایبان

 

دردِ ایـن بی سـایـه بـانی نـیـز درمـان میشود

 

گـر بیـایی مـاه ِ مـن از پشـتِ ابـر ِانتـظار،

 

این سر ِ، سردر گریبـان نیـز سـامـان میشود

 

ای مجیب وای نجیب وای حبیب وای طبیب

 

چـهـره بگشـایی اگـر، زرناز  خـنـدان میشود

 

 

نسیم سحر(زرناز)

از عطر ِخوش ِنسیم ِکویـت مستیم

مستیم

 

عمریست ز ِآیینـه ی رویـت مستیم

 

از بـاده ی رنگیـن ِسبـویـت مستیم

 

هشیار ز ِصهبا و، ز ِمینـایت مست

 

از عطر ِخوش ِنسیم  ِکویـت مستیم

 

 

نسیم سحر ( زرناز)

انگشت نما هم شوم از عشق ِتو غم نیست

بنمای رخ

 

از وصل بگو، غرق ِ صفایم بکن ای دوست

 

از مهر بگو، مستِ ولایم بکن ای دوست

 

زندانی و دربندِ هوی و هوسم من

 

در بندِ خود از خویش رهایم بکن ای دوست

 

انگشت نما هم شوم از عشق ِتو غم نیست

 

رسواتر از این حال و هوایم بکن ای دوست

 

با یادِ تو آرام شود این دلِ بی تاب

 

آسودگی و صبر عطایم بکن ای دوست

 

ای شمع ِ رُخت ، گوهر ِ تابنده ی گیتی

 

بنمای رخ و کامروایم بکن ای دوست

 

درمانده و بیچاره شدم از غم ِهجران

 

زین درد رها ،بهر ِخدایم بکن ای دوست

 

در حسرتِ دیدار ِ تو عمرم به سر آمد

 

در سایه ی این عشق فنایم بکن ای دوست

 

عمریست که زرناز دعا بر فرجت خواند

 

بازآی و تو اینبار دعایم بکن ای دوست

 

نسیم سحر ( زرناز )

شـبِ مـن بـا خیـالـت آفتـابی ست

بیا ای نور

 

شـبِ مـن بـا خیـالـت آفتـابی ست

 

دل از شـوق ِوصـالت آفتابی ست

 

بیـا، ای نـور ِچـشمـان ِ دو عـالم

 

که خورشید از جمالت آفتابی ست

 

نسیم سحر ( زرناز)

تا او نرود بهار نخواهد آمد

بهار از راه می رسد

 

بهـــــــار* بهـــــــار* بهـــــــار* بهـــــــار* بهـــــــار*

 

زمستان  با گامهای خسته ، بار ِسفر بسته و کم کم راهی می شود .

 

از دور بهار را میبیند ، کلاه از سر برمیدارد و سری تکان میدهد

 

عمریست که آرزو دارد ، جرعه ای از شهدِ بهار بنوشد

 

و سبز بودن را تجربه کند اما محال است !!!

 

تا او نرود بهار نخواهد آمد

 

آرام آرام محو میشود ....

 

و کم کم بهار می آید،

 

سبز ِسبز

 

** نسیم سحر( زرناز)**

فـدا کنـم بـه قـدومـت ، تمـام ِ هستی ِخـود

بهار با امام زمان

 

بهار ، موسم ِ احساس و عشق و شیدایی

 

بهار ، فصـل ِ گـل و سبـزه اسـت و زیـبـایی

 

امیـد ، هـاتـف ِغـیـبـی بـه مـا دهــد مـژده

 

بهـار ِمـا ، گـلِ نـرگـس  تــویـی و مـی آیی

 

فـدا کنـم بـه قـدومـت ، تمـام ِ هستی ِخـود

 

تــوئـی  ولــی ِ خــــدا ، ای مـهِ  اهــورایــی

 

یقینـم آمــدن ِتــوسـت ای یـگانـه ی دهــر

 

همیـن بـس اسـت مـرا ، تـا کـنـم شکیبـایی

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

به راهِ عاشقی،چون و چرا نیست

راه عاشقی

 

دمی را بی بلا بـودن ، روا نیست

 

چومردِ ره شدی،ترس ازفنا نیست

 

اگرشـادم وگر گـریان، چـه گـویـم؟

 

به راهِ عاشقی،چون و چرا نیست

 

 

نسیم سحر (زرناز)

بی تو غم در رگهایم و خون از دیدگانم جاریست

قفس بی قناری

سلام گل نرگس

بی تو غم در رگهایم و خون از دیدگانم جاریست

چون قناری در قفس به شوق ِآمدنت نغمه سر میدهم

زیرا میدانم روزی همه ی اسیران را آزاد خواهی کرد

امیدت اگر نباشد ، دلم بی رویای پرواز خواهد مُرد...



نسیم سحر ( زرناز)

عمر ِماگرچه نیست همچون نوح

بهانه

 

زنـدگی ، یک بهـانه می خواهد

 

نغمـه ی عاشقـانـه می خواهد

 

خـانه ی سـرد و خـالی ِ دلِ مـا

 

گـرمی ِ آشـیـانـه مـی خـواهـد

 

بذر ِهستی چـو ریختی بر خـاک

 

از امیـدی ، جـوانـه می خـواهـد

 

چون شد آشفته موی بید از بـاد

 

دستِ لیلاش شانه می خواهـد

 

غـم اگر  حمـله بُـرد  بـر جـانـت

 

دفع ِغـم ، تـازیـانـه می خواهـد

 

گر که روزت گـذشت بـا سختی

 

یک قـرار ِ ، شبـانه می خـواهـد

 

عمر ِماگرچه نیست همچون نوح

 

لیک ، امّیدِ جـاودانـه می خواهد

 

دل ز ِ نیـرنگ و رنگ بیـزار اسـت

 

عشـق را خـالصـانـه می خواهد

 

دلِ آرام ، کعبـه ی عشق است

 

روح ِآواره  ، خـانـه می خـواهـد

 

گـاه زرناز ، خستـه از غمهـاست

 

لذّتی ، شـاعـرانـه می خـواهـد

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

و انتظار و انتظار و ....

بوم زندگی

 

نقاش ِهستی، پرنده ی بهشتی را از دیار ِنور، دربوم ِزندگی نقش کرد

 

پنجره ی آسمـان باز بود و رسـالت پرنـده ، پرواز

 

سالهاست که یادِ پرنده مانده و بومی پراز خاطره

 

و انتظار و انتظار و ....

 

تا روزی که از راه برسد

 

و بهار را، ارمغان آورد

 

نسیم سحر ( زرناز )

من از نگاهِ پنجره ، به انتظار مانده ام

سرود زندگی

 

به صد امید تار را ، زنم به پودِ زندگی

 

ز ِشوق پنجه میکشم به چنگ وعودِ زندگی

 

کنون که نقش ِنرگست کشم به فرش ِعاشقی

 

از این افق چه جان فزا ، بُوَد عمودِ زندگی

 

تو ای شکوهِ عاشقی ، تو ای نمادِ روشنی

 

به جمع ِخیل ِعاشقان ، تویی نمود ِ زندگی

 

غزل غزل برای تو ، سروده ام من از بهار

 

تو آفتابِ مطلقی ، تویی وجود ِزندگی

 

من از نگاهِ پنجره ، به انتظار مانده ام

 

که دستِ تو خطی کشد،به این رکودِ زندگی

 

به شور ِانتظار ِتو،شدم ز شوق نغمه خوان

 

دگر رها شده دلم ، ز آه و دود ِ زندگی

 

کرانه ی امیدِ تو  ، مرا به اوج می برد

 

فراز ِآرزو تویی، در این فرودِ زندگی

 

عطش عطش خیالِ تو،چه تشنه میکند مرا

 

بیا که جاری ام کنی، به سانِ رودِ زندگی

 

اگر بشارتی رسد ، ز انتظار ِسبز ِتو

 

دوباره کفر می نهد، سر ِ سجودِ زندگی

 

سپیده و ستاره ها در آسمانِ دستِ توست

 

رهایشان بکن در این ، شبِ کبودِ زندگی

 

نزول کن از آسمان ، تو ای امیدِ بیکران

 

بیا که پر دهی به ما ، تو ای صعودِ زندگی

 

طلـوع ِصبح ِروشنی ، بیا زِقلبِ آسمان،

 

شبِ سیاه را ببر ، بخوان سرودِ زندگی

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

مدام به دنبال توست

سایه

 

سایه ام هم دیگر با من راه نمی آید!!!

 

مدام به دنبال توست...

 

 

نسیم سحر (زرناز)

ظهور ِعشق

معبدِ عشق

 

قلبهای پاک معبدیست برای نیایش

 

بیایید از این معبد برای ظهور ِعشق

 

دعا کنیم

 

 

نسیم سحر ( زرناز )

دلی،در حسرتِ دیدن ِگلی پرپر گردید

کجایی گل نرگس؟

 

اگر شنیدی دلی،در حسرتِ دیدن ِگلی پرپر گردید

 

فاتحه ای برایم بخوان

 

 

نسیم سحر ( زرناز)